Şiir Kıtası

              Sen ve Ben Gün değil, hafta değil, ay değil Beş sene, on sene sonra gelsen de Bu canım durdukça tende İyi bil Beklediğim sensin. Bazen bir demet gül alırım elime Bazen ıhlamur çiçeği Her şeyin doğrusu ve gerçeği Kokladığım sensin. Cebimde mektubun olmayabilir Ne çıkar fotoğrafın yoksa masamda Öğrenmek istersen eğer Gel, sevda iklimime gir Açılmamış gönül kasamda. Sakladığım sensin. Yağan yağmur duyar mı bilmem Topraktaki mutluluğu? Ve güneş vurunca topraktan yükselen buğu Doldursun diye Yerle gök arasındaki boşluğu En masum sevgiye Eklediğim sensin. Uykudayken, uyanıkken Uzakta ve yakında Sen olmasan da farkında Gidip gidip arada bir Yokladığım sensin. Gökçekimi (sh. 28)       Abdurrahim Karakoç

                Anadolu Sevgisi  Sen bizim dağları bilmezsin gülüm,  Hele boz dumanlar çekilsin de gör.  Her haftası bayram, her günü düğün,  Hele yaylalara çıkılsın da gör. Bilmezsin ovalar nasıldır bizde;  Kağnılar yollarda, yoncalar dizde...  Saydıklarım damla değil denizde,  Hele bir ekinler ekilsin de gör. Görmedin sen bizim mavi suları,  Karlar eriyince kırar yuları...  Köpük olur beyaz, sel olur sarı;  Hele taştan taşa dökülsün de gör.  Sen bizim köyleri görmedin ki hiç,  Yolları toz, çamur, evleri kerpiç.  O kirli kabukta, o en temiz iç;  Hele bir yakından bakılsın da gör.  Anlamaz, bilmezsin sen bizim halkı,  Sevgiyi bulasın, yakına gel ki...  Kalıplar gerçeği göstermez belki  Gönül perdeleri sökülsün de gör.               Abdurrahim Karakoç